Het is week zes van mijn studie journalistiek. Ik zit bij het laatste hoorcollege van mijn favoriete docent. De les gaat over kunstmatige intelligentie (AI) en journalistiek. Maar wat vertelt hij me nu? AI gaat mogelijk mijn toekomstige baan innemen? Waarvoor zit ik hier dan nog?

Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Had ik toch een poging moeten doen voor een muziekopleiding? Nee…nee. AI kan ondertussen ook liedjes maken, met de stemmen van verschillende artiesten. Dat was ‘m dus ook niet geworden.

Eerder benoemde een van mijn andere docenten al dat 50% van ons waarschijnlijk een baan in de communicatie moet gaan zoeken, omdat er binnen dat werkveld nou eenmaal een stuk meer banen beschikbaar zijn. Dat wilde ik al niet en nu komt AI ook nog eens om de hoek kijken.

Zodra ik thuiskom begin ik het internet af te speuren. Ik typ in: Neemt AI de banen van journalisten over? Het ene artikel is geruststellender dan het ander. “Tot nu toe bestond er geen technologie die voor jou een artikel kon schrijven. Dat maakt AI echt anders”, benoemt het artikel: Raken we door kunstmatige intelligentie allemaal onze baan kwijt?, van De Correspondent.

Hmm… misschien moet ik dan toch maar de audiovisuele kant op. Presentatrice lijkt me best leuk! “Eerste Nederlandse AI-nieuwslezer een feit, maar journalistiek blijft terughoudend: ‘Publiek ziet het verschil niet’”, luidt de kop van een artikel van EenVandaag. Shit. Is dit echt?

Tijdens mijn zoektocht naar hét antwoord dat ik wil horen (nee) kom ik het prachtige woord ‘technofobie’ tegen. Technofobie is volgens de site van het Nederlandse Woordenboek een fobie of angst voor technologie. Ja, denk ik. Dat heb ik.

Eerder kon technologie alleen maar routinematige taken overnemen. Generatieve AI kan ook cognitieve en creatieve taken uitvoeren. Soms lijkt het hierdoor voor mij als journalist einde verhaal. Misschien moet ik dan toch maar columnist worden, want die columns van AI lijken helemaal nergens op. Toch?

Foto: ANP